მარტი საოცრად მიყვარდა მარტი გაზაფხულის პირველი თვე, რაღაც ახლის დასაწყისი იყო ჩემთვის მარტი ბუნება მაგ დროს იღვიძებდა საოცრად, საოცრად მიყვარდა მარტი ამი ს ბევრი მიზეზიც მქონდა არდა იმისა რომ ბუნება გამოღვიძებას იწყებდა ასევე ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ადამიანების გაცნობის თვე იყო ჩემი დიდი სამეგობრობო ზუსტად მარტში 22 მარტს გავიცნე მათ შორის გაბრიელი რომელიც ახლა სიცოცხლეს მირჩევნია, ზუსტად 20 მარტს შეგვეძინა მე და გაბრიელს ტყუპები დემეტრე და დამიანე, 4წლის მერე 30 მარტს მეყოლა ლილე დედას პატარა, მამიკოს გოგო იყო სულ გაბოსთნ უნდოდა,მერე იყო ანასტასია მეორე პაწუკა ანასტასია, ტასო ხო მერე ბიჭების წამოზრდა გოგოებს ისე იცავდნენ როგორც მგლები თაყვანისმცებლებს ახლოს არ აკარებდნენ გოგოებიც ბრაზდებოდენ ბიჭები 18 ლილე 12 ხოლო ანასტასია 10 წლის იყო ალექსანდრე რომ შემეძინა სამეგობროში ყველაზე მრავალშვილიანი დედა ვიყავი ყველაჩემებს ევლებოდა თავს მერე გაიზარდენენ დამიანემ ლიკა ჩემი მეგობრის შვილი დემეტრემ კი თიკა გაბო ისეთი ბედნიერეი იყო თავისი ვაჟკაცების გაბედნიერებით რომ აღარ იცოდა რა ექნა იმდენი მაკოცა ვეღარ ვსუნთქავდი მერე იყო ლილე დედას მზე რომელიცგაბოს ძმაკაცს გაყვა ცოლად 7 წლით უფროსი იყო სანდრო ლილეზე დიდი წინააღმდეგობაც შეხვდათ ჩემი და გაბოს მხრიდა მაგრამ არ დაიხიეს და მათმა სიყვარულმა გაიმარჯვა ახლა ბედნიერები არიან , ტასო ლაშას მის კრსელს გაყვა შეძლებული ბიჭს მაგრამ ამ სიყვარულმა არაფერი არ იცის ჩემი ტასია ისე ბედნიერია როგორც ლილე მათ შემყურე კი უფრო ბედნიერი ვხდები. ჩემმა შვილებმა ქორწილი მარტში გადაიხადეს თვიანთ დაბადების დღეზე. ალექსანდრე ჯერ პატარაა, მაგრამ არ მინდა მისი გაშვება დანარჩენებიც ძლივს გავუშვი მაგრამ ეგოისტი ვიქნებოდი ტირილი რომ დამეწყო გაბოც ცოტა მეჩხუბა შორს კი არ მიდიანო და მეც გავუშვი ალბათ ალექსანდრეს გაშვებაც გამიჭირდება მაშიაც გაბო დამეხმარება იმის გაანალიზებაში რომ მათ ვნახავ და შორს არ წავლენ. ხოო საერთოდ ბიჭები მშობლების სახლში რჩებიან ხოლმე ცოლის მოყვანი შემდეგ მაგრამ გადავწყვიტე ყველას ცალკე ეცხოვრა არ მინდოდა ცუდი დედამთილი და სდედრი ვყოფილიყავი ამიტომ სხვაგან ავუშვი რომ მონატრებას თავისი ექნა და რძალ-სიძისთვის ცუდი არაფერი მეთქვა რომ არ სწყენოდათ მე ხომ ეგოისტი მშობელი ვარ და შესაძლოა მათთვის დამებრალებინა ჩემი შვილები ჩემთ ისე ახლოს რო აღარ იქნებოდნენ. -იმედია მოგეწონათ -„ხუჭუჭებიანი გოგო“.
უძალიანმაგარესად მიყვარხარ!!!!
#დუდა
ხოდა ასეთი ბედნიერია ჩემი ბარბარე ტასოსთნ და ჩემთან ერთად და ასე იქნება მთელი სიცოცხლის ბოლომდე გპირდებით მკითხველო!!!
-დუდააა რატომიფუჭებ ნაწერს??
-ბარბი უბრალოდ რაც საჭირო იყო ის დავამატე
-ფუუ დდამპალო
-ჰოდა ეგ დამპალი გიყვარს შენ
-უძლიანმაგარესად მიყვარს
-ამ დამპალსაც უყვარხარ
-უძალიამაგარესად???
-უუუუუუუუუუუუუძალიანმაგარესად უყვარხარ ამ დამპალს ბარბარე უძალიანმაგარესად.
იმედია მოგეწონებათ. შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით
-"ხუჭუჭებიანი გოგო"
პირველ რიგში მოგესალმებით და ბოდიშს გიხდით იმისთვის რომ აქამდე ისტორიებს ვერ ვტვირთავთ, მაგრამ შევეცდები ახლო მომავალში ავტვირთო მოთხრობები, (შეიძლება იყოს თავებითაც და იმედია მოგეწონებათ) :))))))))
–სიყვარულით "ხუჭუჭებიანი გოგო"
დაბრუნება სამოთხეში
ლიზას წინ უშველებელი
ზღვა გადაშლილიყო, თბილი ნიავი მის სახეს ნაზად ედებოდა. თვალები დაეხუჭა და თითებს
ქვიშაში ათამაშებდა. ადგილი დაუჯერებლად ლამაზი იყო. მაგრამ ლიზა ამ სილამაზეს ვერ
ამჩნევდა, მას ახსენდებოდა ბოლოს, როდის იყო ამ ადგილას.
ზუსტად სამი წლის
წინ იგი ამ ადგილას გათხოვდა. მას ჩვეულებრივი, სადა, თეთრი კაბა ეცვა, რომელსაც ალამაზებდა
მისი შავი ხუჭუჭა თმები. ლიზა ასე ბედნიერი ცხოვრებაში არ ყოფილა. მისი საქმრო შედარებით
არაფორმალურად გამოიყურებოდა. კოტონის თეთრი მაისური და საზაფხულო შარვალი ეცვა. მისი
მუქი ფერის თმები ერწყმოდა მის თვალების ფერს. მათ ფიცი დადეს. ისინი იცინოდნენ და
ტკბებოდნენ თავისი ახალგაზრდობით. უხაროდათ ხუთ ვარსკვლავიან სასტუმროში დარჩენა კარიბის
კუნძულზე. წარმოიდგინეს თავიანთი მომავალი, თუ როგორ ემატებოდათ წლები და როგორ ცხოვრობენ
ისინი ერთად სამუდამოდ. დაგეგმეს რამდენი შვილი უნდა ჰყოლოდათ. ორი, თქვა ლიზამ, ქმარმა
ოთხიო და საბოლოოდ სამზე შეჩერდნენ (ორი გოგო და ბიჭი, რა თქმა უნდა); სად უნდა ეცხოვრათ,
ერთად უნდა ემოგზაურათ. ყველაფერი
დაგეგმეს, რადგან მერე ამაზე აღარ ეფიქრათ.
მაგრამ ახლა ეს
ყველაფერი, როგორ ძველებურად ჟღერდა. ბევრი რამ შეიძლება შეიცვალოს მხოლოდ რამდენიმე
წელიწადში. ბევრმა
გულისტკივილმა შეიძლება ადამიანი სრულიად შეცვალოს და დაანგრიოს, თუნდაც ყველაზე ღრმა
სიყვარული.
ლიზა ტკივილისა
და სინანულის მონა გამხდარიყო. რა უნდა გაეკეთებინა გარდა იმისა, რომ დაეძლია სირთულეები,
ეპოვა ახალი ცხოვრება და ახალი ოცნებები? - ძველის აღდგენა მისთვის შეუძლებელი იყო.
როგორ შეიძლება ამ ულამაზეს ადგილას ასეთ აგონიას გრძნობდე?
კაცი იდგა და უყურებდა
პალმის ხეების მხრიდან. ის თვალს ვერ წყვეტდა მუქ-თმიან ქალს, რომელიც ზღვასთან ახლოს
იდგა, თითქოს ის ელოდებოდა რაღაცას - ან ვიღაცას. ის ლამაზი იყო, გამოწყობილი ყვავილებიან
კაბაში. მისი ცისფერი თვალები არ ჩამოურჩებოდა თვით ზღვის ფერსაც კი. მაგრამ არა ქალის
სილამაზეს მოუხიბლავს ეს კაცი ასე, მას ბევრი ლამაზი ქალი უნახავს სამუშაოზე, რადგან
ის ფოტოგრაფია. ქალის მარტოსულობამ და სიძლიერემ მოხიბლა იგი ასე. სიშორის მიუხედავად
კაცი მაინც გრძნობდა, რომ პლიაჟზე მდგომი სხვა ყველასგან გამორჩეული და განსხვავებულია.
ლიზამ კაცის მოახლოება
იქამდე იგრძნო, სანამ მობრუნდებოდა. მან იცოდა, რომ კაცი იქ იდგა და მას აკვირდებოდა.
ლიზა თავს უცნაურად გრძნობდა. მან კაცს შეხედა და უეცარი გაელვება იგრძნო რაც აქამდე
მხოლოდ ერთხელ გამოეცადა. კაცი მას ნელა მოუახლოვდა. ეს გავდა იმ შეგრძნებას, როდესაც
შენ დიდიხნის უნახავ მეგობარს შეხვდები - არა უცნობს, უცნობ ადგილას.
ცოტა ხნის შემდეგ,
მოიარეს ბევრი ბარი და რესტორანი, დალიეს კოქტეილები და თან ილაპარაკეს. თავიდან თავიანთ
სასტუმროებზე, შემდეგ საჭმელზე. მათი შეხვედრის დროს ნატურალიზმის და თავდაჯერებულობის მიუხედავად
ისინი მაინც თავშეკავებულად საუბრობდნენ. ბევრი ალკოჰოლის და მისი ეფექტის მერე, ლიზამ
დაიწყო ლაპარაკი წინა წლის ამბებზე, როდესაც მას სჯეროდა, რომ ვეღარასოდეს შეიყვარებდა.
ის ლაპარაკობდა ისეთ რაღაცეებს, რაც აქამდე საკუთარ თავში ღრმად დაემალა და არავის
უყვებოდა. ლიზა მას მოუყვა, თუ რას გრძნობდა იგი ბავშვის დაკარგვის შემდეგ.
ის ექვსი თვის ორსული
იყო და ბედნიერი, როგორც არასდროს. ტკივილები, როდესაც დაეწყო დედამისთან იყო. მისი
ქმარი კი ქალაქგარეთ, სამუშაოზე წასული. მან ვერ მოასწრო დროზე მოსვლა. ექიმმა მათ
უთხრა, რომ ეს ისეთი რამაა, მისი ახლიდან ცდა კიდევ შეიძლება. მაგრამ ამას, როგორ გააკეთებდა,
როდესაც ის ქმარს თვალებშიც კი არ უყურებდა. ლიზა მას ვერ იტანდა იმის გამო, რომ იგი
არ იყო მასთან ერთად და არ განიცადა იგივეს, რასაც თვითონ გრძნობდა. ერთადერთი რაც
ლიზას უნდოდა იყო ის პატარა ბავშვი, რომელიც სამი საათის წინ ხელში ეჭირა. თვეების
შემდეგ ის მოშორდა მეგობრებს, ოჯახს ქმარს. არ უნდოდა ტკივილისგან განთავისუფლება,
რადგან ეს მისი შვილის ღალატი იქნებოდა. დაკრძალვაზე მან უარი თქვა ქმრის გვერდით დგომაზე
და შემდეგ დღეს სახლიდან წავიდა.
როდესაც მაღლა აიხედა
დაინახა თავისი ტკივილი არეკლილი კაცის თვალებში. პირველად თვეების განმავლობაში მან
არ იგრძნო თავი მარტოსულად. აუტანელი ტვირთი ჩამოშორდა მას, თუნდაც პატარა, მაგრამ
ეს მხოლოდ დასაწყისი იყო. მან დაიჯერა, რომ შეიძლება მას აქვს მომავალი და შეიძლება
ამ კაცთან, მისნაირ თვალებთან და ერთად გამოვლილ ცრემლებთან დღეებთანაც კი.
ისინი აქ მათი ქორწინების
გასაუქმებლად ჩამოვიდნენ, მაგრამ შეიძლება აქ იყო, რაღაც იმედის მომცემი. ლიზა წამოდგა,
ქმარს ხელი ჩაავლო და ბარიდან გამოიყვანა, სანაპიროზე სადაც მათ ფიცი დადეს წლების
წინ. შემდეგ დილას მათ გააუქმეს განქორწინება, ხოლო იმ საღამოთი კი აღადგინეს ერთმანეთისთვის
მიცემული პირობები.
ნახეთ ორიგინალი: http://www.eastoftheweb.com/short-stories/UBooks/RetuPara.shtml
- სიყვარულით მორცხვი გოგო. :)ეს მოთხრობა თარგმნილია ჩვენი გვერდის მიერ.
ნახეთ ორიგინალი: http://www.eastoftheweb.com/short-stories/UBooks/RetuPara.shtml
Subscribe to:
Posts (Atom)
Nyslon Stories
მორცხვი, ხუჭუჭა და პრანჭია გოგოები, წერენ და თარგმნიან სხვადასხვა საინტერესო ცხოვრებისეულ ისტორიებს, ანუ ნაისლონის ისტორიებს.
გამოგვიწერეთ Facebook - ზე
